Riscia

Hogsemade, 20 sierpnia 1995

Moja kochana żono!

Kocham Cię,
[You must be registered and logged in to see this image.]

Hogwart, 15 października 1995

Kochana Nadio!

Moja kochana!

Mam wrażenie, że powoli zaczynam popadać w jakiś dołek emocjonalny, ponieważ nie mogę trzeźwo myśleć. W dodatku co raz częściej łapię się na tym jak bardzo zazdroszczę moim młodszym kolegom, do których wzdycha pół Hogwartu (myślę, że wiesz o kim hozmawiam). Moje czasy panowania już dawno się skończyły, a mi jest trudno się z tym pogodzić. W dodatku zauważyłem na swojej głowie drugiego siwego włosa, dlatego zaraz udałem się po farbę do Hogsmeade całkowicie zapominając, że przecież mam Coloris Mutatio... Trudno, kupiłem farbę, zafarbowałem te dwa niesforne włosy, ale i tak nic nie zmieni to mojej duszy, która jest naznaczona tymi dwoma siwymi włosami!
Właśnie... Clary! Przecież ona się przerazi! Kiedy będzie iść do Hogwartu, ja będę miał na karku pięćdziesiąt siedem lat! Już niedługo będę musiał kupić sobie laskę, przebrać się w białe szaty i zapuścić długą brodę, aby być niczym Gandalf... Chyba będę musiał na tegorocznym balu z okazji Nocy Duchów zobaczyć jak w takim stroju bym wyglądał. Przerażające jest to, że i tak za te kilka lub kilkadziesiąt lat tylko taki „outfit” będzie do mnie pasował.
Tak! Dobrze myślisz! Cierpię na depresję spowodowaną moim wiekiem! Już nie jestem tym fantastycznym Jakiem Shepardem, któremu wystarczył tylko jeden uśmiech, aby tłum nastolatek zaczęło chichotać, a na ich policzkach pojawiałyby się rumieńce. Jedyną osobą, która nadal tak reaguje jesteś Ty, bo dla Ciebie ja zatrzymałem się w czasie. I w sumie to chwała temu, bo gdyby nie to, to mój dołek byłby bardziej głęboki.
Swoją drogą... Wiem, że to nie jest najlepszy sposób na zakomunikowanie Ci tego, ale... miałem ostatnio wizję. Tak, tą czerwoną. Nie wiedziałbym o tym zupełnie nic, gdyby nie nasz códowny syn. Lazłem właśnie do naszego gabinetu z kuchni z wielkim kubkiem kakao. Nie wiem dlaczego, ale akurat napatoczył się Tony. Następne co pamiętam to to, że byłem całkowicie oblany gorącą czekoladą. To dlatego nie wróciłem za szybko do nas, ponieważ polazłem się od razu przebrać do pralni. Niestety, nasz wyrodny Krukon nie chciał powiedzieć mi czego dotyczyła moja przepowiednia. Jak zwykle stwierdził, że jestem skończonym idiotą i sam szuka sposobu, aby to zatrzymać. Zaczynam się obawiać, że jemu głupie rzeczy chodzą po głowie... Może Tony nie wygląda na typ samobójcy, ale to co gada, wypytuje innych nauczycieli - jest dziwnie podejrzane. Mam nadzieję, że Dorian i Marcin mają na tyle oleju w głowie, aby nie podsunąć mu żadnego zabójczego pomysłu. Jeszcze mi brakowało samobójcy w szlachetnym domu Shepardów.
Skoro już jestem przy Shepardach - wiesz, że Bayonetta jednak się rozwodzi? Ostatnio spotkałem ją w Hogsmade, kiedy sprawdzałem co tam u małej i czy babcia Shepardowa nie zamęcza Clary. Cholera, chciałbym być metamorfomagiem. Po niej wcale nie widać, że minęło już tyle lat... W ogóle okazało się, że po tylu latach (w końcu nie pracuje w Hogwarcie już od ładnych dziesięciu lat, prawda? Czy dziewięć, bo już nie pamiętam? To chyba był rocznik, kiedy oddawaliśmy w świat Franka Dorcasa) zmieniła się charakterem? Uśmiechnęła się do mnie prawdziwie (!), pogawędziła jakbym był jej starym przyjacielem ze szkolnych lat (no powiedzmy, że byłem, hła hła!). Naprawdę, byłem w szoku. Czyżby związek z Aistonem sprawił, że Bay stała się bardziej pokorna i otwarta na świat? Dziwne dziwy!
Tak więc pamiętaj: na obiad będą krwiste befsztyki. I nie zapomnij, aby udać się do naszego domku w Hogsmade, a nie iść ma ucztę do Wielkiej Sali! Owszem, może moje zdolności w kucharzeniu nie dorównują skrzatom, ale obrażę się niesamowicie, jeśli wybierzesz ich, a nie mnie, o!

Kocham,
[You must be registered and logged in to see this image.]